Dışarda bir şaki sesini duyduk Doğuma, bebeğe kadar geliyor Sözleşme kaydına bir ömür koyduk Islak imzalara Bahar geliyor Biz mutluyuz, doğru seçtik safları Hiç etmeyin
Gözler dergâhının cümle bâbında Bir bayram bekleriz, bayram edâlı Beşâretle coşkun, tekbir sadâlı Bir bayram bekleriz, bayram edâlı Afv u safv, mağfiret, saâdet dolu
Yürekten duygu yüklü nağmeler mürekkep olup damlamazsa kaleme Okuyan göze yaş gelmez, gönle şifa olmaz, değer verilmez deftere Bahtiyar Vahapzade’ye sormuşlar: “Üstadım, nasıl şair
Uyandık bir sabah, ellerimizde kelepçe Anladık ki bir imtihan başlamak üzere Uzandık taş hücrelere, yavaş ve sessizce Bu zulme dayanma, tevekkül ve sabretmekle
Gör ki zaman daha nelere gebe Kurumaz yaşlanan göz kapakları Doğumu basınca hâsir körebe Mahpustur dışlanan diz kapakları Bir mahkûm da var ki çetin
Erenler ne varsa gönül burcunda, Başka zirvelerde çukurlar dolu. Yüreğin nefesi aşkın ucunda, Gözü, özü, sözü hep nurlar dolu. Ermemişse insan fakirdir daim, Umutsuz, kalbi
Bakma gözlerime sen mahzun mahzun, Kalbime damlalar koyma nilüfer. Hayat andan kısa; sonsuzdan uzun, Kalbimi hüzünle oyma Nilüfer. Al beni göllere yaprak ve su et,
Bil ey yolcu Cümle gurûb bir tulûa gebe Bir revnaktar tılsım-ı bahar gerek İbret al kâinattan, kavânînden Ademe terk olunan her bir habben Bir
Giriş İnsanı diğer canlılardan ayıran özelliklerinden birisi de düşünmesi, akıl yürütmesidir. Akıl insanın üç temel bölümünden birisi olup diğer ikisi ise kalp ve bedenidir İslam
Perde perde büyüyen o kahırlı efsun Renkler çalıyor üst üste geceye Her düş gibi sisli puslu o efsun Perdeler üzerinde yürüyor geceye Saatler mi
Dünyaya açmadan masum gözünü Kör zindan seni de tuttu Safiyem Yel devirsin münafığın sözünü Milyonlar bal sanıp yuttu Safiyem Ağzımda misafir Şevval orucu Kem söz
Ulu dergâhına açtım elimi Sanadır kalplerin niyazı Rabbim Ya ıslah ya kahret kanlı zalimi Zayi etmesinler Muaz’ı Rabbim Gönüller yas dolu, omuzlarda yük İç
