Yalnız adam! Avuçlarında sıkarak zamanları,
Affetti birer birer, kendine kötülük yapanları.
İnsanlığı yüceltmekti hedefi, düşünerek âtideki ânları,
Rabbim kabul etsin yaptığı bütün duaları.
Yalnız adam! Zâhirde yalnız bâtında ruhanîlerle;
Karşılaşsa da her gün devasa dertlerle,
Beşâretli bir “hayat dönemi” yaşadı nesl-i nuranîlerle!
Rabbim mükâfatlandırsın büyük payelerle.
Yalnız adam! Hasbîlerle yüklendi bu asrı omuzlarına,
Menzil Saadet-i dâreyndi, çıkarken kutlu yolculuklarına,
Kılavuz oldu çağın yorgun, bezgin ve ümitsiz insanlarına!
Rabbim ulaştırsın inşallah ihsanlarına.
Yalnız adam! Kıskanılsa da buz dağı gibi nefretlerle,
Onları eriten ulvî cevaplar verdi nice hikmetlerle.
Hâlet-i rûhiyesi bezenmiş iyilik, şefkat ve merhametlerle!
Rabbim beraber eylesin gönülden sevenlerle.
Yalnız adam! Bahtsız yıllarda zulmedilirken masumlara önce,
Kimse helâk olmasın diye döktü gözyaşlarını hemen her gece.
Bu hayattan hiçbir kâm almadı bütün ömrünce!
Rabbim kavuştursun hayal ettiği her sevince.
Yalnız adam! Hiç yılmadan maruz kaldığı eza ve hastalıklarla,
Yeni bir dünya kurmaya tâlipti, yaşarken ızdıraplarla.
Mutluluğa hasret kalmış analar, babalar ve çocuklarla!
Rabbim haşreylesin büyük günde sıddıklarla.
Yalnız adam! Hiçbir zaman yalnız değildi ıssız gecelerde,
Huzurda havf ve reca ile iki büklümdü yâd ellerde.
Lütfa mazhar olmak için kıyamda, rükûda ve secdelerde!
Rabbim ağırlasın bütün dostlarıyla Firdevslerde.
