(Türkiye hapishanelerinde yatan tüm mahkûmlara ithafen…)
Ziya Demirel
Hapiste kalemler özlemi yazar
Hicran gönüllerde, satırlar hüzün
Hüzzam şarkılardan ağıtlar sızar
Dönermiş dillerde, erkenmiş güzün
Bilirsin bülbülü inleten rengi
Esen rüzgârların bozuk ahengi
Sarı taş duvarlar, kutbun dengi
Ayakuçlarında ağlarmış gözün
Gökyüzü görünür mavidir güya!
Dökülmüş sitâre, kaybolmuş rüya
Görünmez güneşe, hasrettir ziya
Titreyen ellerin kapatır yüzün
Bahar geldi derler, çiçekler nerede?
Bağban düşmüş sanki seninle derde
Bahçeler bozulmuş, tomurcuk yerde
Ocaklar kül olmuş, kararmış közün
Saçları yapraktır, daldır bedeni
Zaman geçer olmaz gelip gideni
Aylar, yıllar yatar, bilmez sebebi
Sessiz çığlıkların, duyulmaz sözün
