Gönül İnsanı

Küskünsün bilmem ki beklentin nedir
Hak hukuk deyip koşturdun senelerdir
Beklediğini bekler ise senden diller lâl kesilir
Bir sihirli meltem ile gelsin zulmetli nefsin eceli
Gönül güvercinlerini uçurmak vakti şimdi

Köprü yıkık, yol bozuk, beklentiler diz boyu
Sebat et ki düşünceler çıksın düze doğru
Bütün renkler grileşti, hayaller sisli puslu
Bir sihirli meltem ile gelsin zulmetli nefsin eceli
Gönül güvercinlerini uçurmak vakti şimdi

Bin bir ızdırap yüklü gemiler yüzüyor bu iklimde
Derler ki ne bir şafak var ne de açılan perde
Bilmez misin ki şafaklar ağarır efsunlu gecede
Bir sihirli meltem ile gelsin zulmetli nefsin eceli
Gönül güvercinlerini uçurmak vakti şimdi

Bülbüller ötmez oldu kuytu köşelerde
Gözlerde buğulu hüzün, eskiyenler sözlerde
Solmayan bahar bekleniyor şimdilerde
Bir sihirli meltem ile gelsin zulmetli nefsin eceli
Gönül güvercinlerini uçurmak vakti şimdi

Ey gönlü kırık, tarumar edilmiş can
Vakit ruh ufkunun kapılarını açma vakti
Kır intizarla yoğrulmuş demirli sineleri
Bir sihirli meltem ile gelsin zulmetli nefsin eceli
Gönül güvercinlerini uçurmak vakti şimdi

Bu yazıyı paylaş