Dağ olup devrilir dertler üstüne
Her geçen gün artar özlemin düne
Gurbette geçecek sâde bir güne
Gayrı tahammülü yoktur bu cânın
Bu hasret sineye verdikçe zarar
Efkâr duman duman ufkunu sarar
Kırılmış kalemin verilmiş karar
Belki de yaptığı suçtur bu cânın
Kâtiban “Kef” ile yazmış yazını
Katlamış dostların derdin azını
Sustuğuna bakma açsa ağzını
Söyleyecek sözü çoktur bu cânın
Yalnızlık tak edip yetince câna
Dünyaları versen gerekmez bana
İşte sırrım budur söyledim sana
Şifâsı bir sadık dosttur bu cânın
Ermez oldu aklım dünya işine
Takılmış yalanın millet peşine
Yarın pişman olacak geçmişine
Sözü de sazı da boştur bu cânın
Aradım bir ömür anlayan gönül
Yokluğuna kırk yıl ettim tahammül
Ettiysem evlada zerre tenezzül
Bağrına saplanan oktur bu cânın
