Mahzun kalpli bütün annelere ithaf olunur.
Söz dinler mi yürekleri, yara almış anaların;
Şehidine tanık olmuş yaslı hudut boylarında?
Dalga dalga Meriçlerin, gürül gürül Tunaların…
Kıvranırken gizli gizli, karanlığın koylarında;
Söz dinler mi yürekleri, yara almış anaların?
Gün bilir mi fecirleri, gözü puslu anaların;
İlmek ilmek sabır örüp yol gözlerken yıllar yılı?
Ayaz almış yamaçları, kalbindeki veraların…
Kasırgalar ortasında kırılırken onca dalı;
Gün bilir mi fecirleri, gözü puslu anaların?
Al olur mu yanakları, hazan görmüş anaların;
Lale gibi boynu bükük, bir başına tenha yerde?
İçi kanar durmaksızın, tuz basılmış yaraların…
Birdenbire düşmüş iken, akıl almaz bunca derde;
Al olur mu yanakları, hazan görmüş anaların?
Ay ışır mı yüzlerine, hasret yüklü anaların;
Yıldız gibi bir yanarken bir de sönen diyarlarda?
Deniz görmüş, dalga almış yedi iklim karaların…
Saklı iken sevgileri, vefa ehli o yârlarda;
Ay ışır mı yüzlerine, hasret yüklü anaların?
Gözü aydın olsun yarın, şefkat ehli anaların;
Sahraları durak bilmiş, vaha ummuş seferlerde.
Hükmü olmaz bazı anlar nice ince mânâların…
Dilde iken niyazları, naz makamı seherlerde;
Gözü aydın olsun yarın, şefkat ehli anaların!..
